Alina Orlicka
Przypadek
Emerytowany lekarz. Chirurg. Mój dziadek.
Kolacja, na którą mnie zaprosił. Lato. Przyniosłam sok.
„Jak ci idzie, dziecinko? Zaliczyłaś semestr, który to już
rok?”
Specjalizacja to świadomy wybór, a nie losu przypadek.
A jednak…
Gdy nie byłam jeszcze zdecydowana
-
właśnie przypadek rzucił mnie wtedy na kolana:
dziadek zakrztusił się. Stuknęłam go w plecy - nic. Chwyt
Heimlicha - nic.
Macha rękami, nie może mówić, oczy nabiegły mu krwią i
łzami.
Puchnie w okamgnieniu… „To osa?” Tysiące myśli. „Liczy się
czas, co robić?”
Telefonuję… szukam
kluczyków od auta… „Zawiozę go. Nie, będzie za późno!...”
Dziadek podaje mi nóż, jakby mówiąc: „tnij!” Z kieszonki wyjmuje
długopis, rozkręca…
„Tracheotomia?”, kręcę głową wzbraniając się, że nie umiem,
nie mogę, że się boję…
Dziadek dotyka rozpaczliwie krtani, wskazuje. Macam sama: druga…
Nie, trzecia.
Nacinam skórę. „Szybciej!...” Pionowe cięcie poniżej chrząstki.
Krwawienie… rwę bluzkę na strzępy.Tamuję. Rozkręcony długopis szybko wkładam. „Zaczerpnął
oddech. Będzie żył!... ”
Drżącymi rękami chwytam znów za telefon. „Ratunku!”, wołam.
„Ulica ta a ta…
wyjadę wam naprzeciw, będzie szybciej!...”. Dziadek się
uśmiecha.
Pamiętam ten uśmiech. Uśmiech
sprzed lat, a jakże świeży… Jak te róże,
które na jego grób stale zanoszę. Dziś sama już jestem na
emeryturze.
A długopis dziadka? To moja relikwia. Mój drogowskaz, bym
pamiętała,
co jest ważne w życiu i
dokonanego wyboru nigdy nie żałowała.
18. 10 .2016.
W Jury tego Konkursu zasiadali: prof.dr hab. nauk med. Wojciech Witkiewicz - Dolnośląska Izba Lekarska, dyr. Szpitala Specjalistycznego we Wrocławiu, prof. Jan Miodek - Uniwersytet Wrocławski,
Tadeusz Hołubowicz - red. nacz. EuroArt, Zofia Fajkowska - Związek Literatów Polskich,
Ryszard Sławczyński - dyr. Klubu Muzyki i Literatury.
Alina Orlicka
W Ogrodzie Życia
"Tylko o tym marzę,
by zostać lekarzem -
wysłuchać serduszka,
leczyć chore uszka,
zajrzeć do gardełka.
Bez pomocy szkiełka
postawić diagnozę..." -
Tak marzyłem wierszem
dzieciństwa...
Wchodząc w dorosłości prozę
wybrałem chirurgię, zostałem położnikiem, by jako lekarz
pomagać kobietom w cudzie rodzenia Człowieka...
Marzenia może śmiałe: ja, Adam, w Ogrodzie Życia
niczym Bóg... nieustraszenie przekraczam co dnia
tajemnicy próg...
Dojrzałem. Stetoskop, skalpelek,
w głowie książek stos - to mój szczęśliwy los...
U mego boku lekarz-pediatra. Żona, Ewa.
To ona z moich rąk odbiera - ten największy cud
z rajskiego drzewa... Przecina i zwija pępowinę,
by matka mogła przytulić dziecinę -
owoc swojego życia...
Wie jak rozpalić światełko Nadziei,
aby oboje rodzice wiedzieli, że poprzez dziecko
wracają do Raju wrót...
wiersz ten został wyróżniony ,,literackim piórem" w konkursie literackim "Chirurgia nadzieją człowieka", zorganizowanym przez Czasopismo Euroart, Instytut Twórców Kultury,Historii i Literatury,Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dolnośląskiej Izby Lekarskiej - uchwalą jury w składzie: prof.Jan Miodek, prof.dr hab. Wojciech Witkiewicz, prof.dr hab.Krzysztof Grabowski, red. naczelny Tadeusz Hołubowicz, Janina Hanga i W.Prastowski - we Wrocławiu, w dniu 18.X.2011.
Polityka prywatności: Informuję, że korzystam z tego serwisu jedynie prywatnie, to znaczy: zamieszczam na tej witrynie tylko autobiografię ( w znaczeniu encyklopedycznym ) i swoje utwory poetyckie - pro publico bono, zastrzegając jednak respektowanie moich praw autorskich, zakazu kopiowania i wykorzystywania tych utworów w celach komercyjnych, przetwarzania w całości lub we fragmentach, publikowania, odtwarzania i plagiatu. Informuję, że nie kontaktuję się przez formularz kontaktowy, ani przez e-mail, ani w inny sposób z użytkownikami tego serwisu i tym samym nie zbieram żadnych danych osobowych odwiedzających tę stronę..
